Tjideng Kamp

Bij de Tjidengkamp Reünie van 2024 heb ik aangekondigd dat ik na de reünie van 2025 de organisartie graag aan anderen overdraag. Bij die gelegenheid en later ook in een Nieuwsbrief heb ik aan geïntereseerden een oproep gedaan.

Het verheugt mij zeer dat Sandra de Witte (zij deed met haar broer Jeroen de Witte in 2023 en 2024 de zaalgesprekken) en Peter Montijn (eveneens regelmatige bezoeker van de reünie) met ingang van 2026 het organisatie-stokje van mij overnemen.
Sandra is beroepsmatig erg van de inhoud en het programma. Peter is beroepsmatig erg van het logistieke en het zakelijke. Beiden hebben overigens affiniteit met elkaars specialisme. Zij vullen elkaar dus meer dan uitstekend aan.
Ik zal bij de organisatie van de komende reünie 2025 al nauw met Sandra en Peter samenwerken.
Ik heb hen beloofd dat zij er met dit werk “heel veel familie bij krijgen!”

Henk Camping (voorzitter)

De komende Tjidengkamp Reünie van 2025 zal in het teken staan van de Moeder. Moeder met een hoofdletter! Zij stond in het kamp immers veelal pal voor haar kind(eren). Het waren die kampmoeders die aan Bep Rietveld vroegen haar kind(eren) te tekenen. Veel van die tekeningen staan beschreven en van achtergrondinformatie voorzien in het boek Het Indische licht van Erika Prins.
Als u zo’n tekening heeft en er over wilt vertellen tijdens de Tjidengkamp Reünie van 18 mei 2025, laat het ons dan weten. U bent dan onze gast. Door hier te klikken kunt u mij een mail sturen.

Henk Camping (voorzitter)

Maddy Stolk schreef een intrigerend boek over Tara en haar moeder. Haar getraumatiseerde moeder. Getraumatiseerd in een Jappenkamp. Na haar overlijden ontruimt zij het ouderlijk huis. Uit de chaos komt een familiegeheim naar boven en in die chaos vindt Tara het ultieme bewijs: de oorsprong van het trauma, haar moeder zat in Tjideng. De tegenpool in de familie is de vader. Van hem zijn de herinneringen opgenomen die hij op cassettebandjes in sprak.
Er zit maar weinig licht tussen Tara uit de roman en Maddy Stolk die de roman schreef. We hebben Maddy uitgenodigd om over haar boek te spreken tijdens de komende Tjidengkamp Reünie. Haar boek zal zeker tijdens de reünie te koop zijn, maar nog beter is het als u het voor die tijd leest.
Soedah laat maar / Maddy Stolk / 292 blz. / Amboanthos / € 23,99

Toeval bestaat niet, maar een paar maanden gelden bereikte ons de vraag of wij nog speldjes hadden die ooit eens bij een Tjidengkamp Reünie werden uitgedeeld. Wij konden daarop geen antwoord geven. Kortgeleden kregen wij van mevrouw Janny Wessels een foto opgestuurd van een intrigerend speldje dat zij bij een kringloopwinkel gekocht heeft. Zij vermoedt een relatie met het Tjidengkamp, want een zon, een gebogen palmboom, een vrouw met twee kindertjes met links mogelijk “gedek” en rechts mogelijk “prikkeldraad”. Verder de tekst “Niets is onmogelijk”.
Mevrouw Wessels wil graag meer weten over het speldje en is bereid het af te staan als iemand het verloren heeft.
Gaarne hier uw reactie.

Ik ben op zoek naar het verhaal achter de gouache van mijn moeder (Blankemeyer) gesigneerd door G. Badings gedateerd 1945. Uit familieverhalen zouden Mary Jane Blankemeyer, Rick Blankemeyer en Severina Blankemeyer in die tijd in Tjideng zijn geweest. Ik kan in Tjideng-registers wel de naam Badings terug vinden en ook de naam Barkmeijer (tante Beppie, een zeer nabije familievriendin), maar geen Blankemeyer. Wie kan mij een stapje verder helpen in de zoektocht naar het hoe en waarom van dit gouache portret. Stijl en techniek van het portret vertonen bovendien zeer veel overeenkomsten met het werk van Beppie Rietveld, die in die periode in Tjideng dan wel Bandung was. Ik zou graag het familie mysterie ontrafelen. Bij voorbaat dank voor hulp, Marc Postelmans. Reageer per mail hier.

Het gebeurt niet ieder jaar dat alle programma onderdelen zo goed op elkaar aansluiten. Dit jaar was daarop een grote uitzondering: verhalen vertellen zowel in het boek van Frank Vermeulen (Over Indië), als in de film van Pieter van Huystee (Als ik mijn ogen sluit. Leven met de Japanse kampen), als op het podium verteld door Truus Cobben-Schoonenberg en Pieter Jan van Dijk, aangemoedigd door Maddy Batelaan die in haar inleiding opriep de verhalen met de opvolgende generaties te delen, “opdat die verhalen verder gedragen worden”. Het werd uiteindelijk een lange zit waarbij men ademloos de film, soms zelfs voor de tweede of de derde keer bekeek, gevolgd door een gesprek met de regisseur.
Een bijzondere dag.

De foto’s van de bijeenkomst, gemaakt door Allard Faas, kunt u hier vinden.
De video van Jonathan Mechanicus kunt u hier zien.

Ik kan iedereen aanraden zich te abonneren op de Nieuwsbrief Indisch Netwerk van Peter Bouman. In zijn nieuwsbrief vond ik de volgende interessante info:
– Een interview met Pieter van Huystee in het radioprogramma Nooit meer slapen.
– De speellijst van de film “Als ik mijn ogen sluit. Leven met de Japanse kampen”.
– Informatie over de site Indische Literaire Wandelingen waaronder ook een wandeling door de wijk Tjideng.
– Een volgende film dient zich aan: Japanse kampen door de ogen van een kind, waarin o.a. Joost van Bodegom geinterviewd wordt.
En nog veel meer, alles te lezen in de regelmatig verschijnende Nieuwsbrief Indisch Netwerk van Peter Bouman, die zijn brieven steevast afsluit met: Salam manis.

Ook interessant, de nieuwsbrief ISTORI KITA.

Wie kent mijn moeder Liesje, Annelies Eerdmans, geboren in Semarang, later in Bandung wonend. Dochter van Lies Eerdmans-Nijssen, later Bons-Nijssen. Mijn moeder is in verschillende kampen geïnterneerd geweest samen met haar moeder en zusjes: Phien(eke) en Marjolein. Uw reactie kunt u hier mailen.
Bedankt alvast voor uw reactie, Famke

Ik ben op zoek naar mensen die mijn oudtante Antonia (Tonnie) Bullens-Saarloos hebben gekend. Ze is rond eind september 1942 in Tjideng terechtgekomen.
Uw reactie kunt u hier mailen.
Dank voor uw reactie, Reinold Vugs

Ik ben het verhaal van mijn familie aan het opschrijven, en daarom ben ik op zoek naar mensen die mijn oma (Clazina (Sientje) Damen-Ippel) of mijn vader (Teus Damen) hebben gekend. Mijn oma heeft waarschijnlijk nog in het St. Vincentius ziekenhuis gewerkt en mijn vader is met 12 jaar naar Grogol gegaan. Uw reactie kunt u hier mailen
Hartelijk dank Yvonne Jansen

Ik ben op zoek naar het adres waar mijn grootmoeder Martha Schreuder-Henn met mijn vader Lomar en oom Louis heeft gewoond in kamp Tjideng. Mijn vader is van 1937. Kent iemand hen nog? En weet iemand op welk adres zij woonden? Mijn oom denkt dat het Laan Trivelli was.
Uw reactie kunt u hier mailen
Ik hoor het graag! Groet, Caroline Vavrink