1 Reactie

  1. Met mijn moeder en mijn zusje heb ik in het Tjideng kamp gezeten gedurende het laatste gedeelte van de oorlog. Pas in September zijn we uit het kamp gekomen en bij een familie lid die een huis had op Laan Trivelli in huis getrokken. Wij hebben mijn stief vader, mijn moeder’s echtgenoot gevonden in het ziekenhuis. Iemand had zijn naam gehoord en vroeg mijn moeder of “Eddie Fisscher misschien haar man was – en dat was zo. Hij was op sterven na dood, zo ziek en is met het eesrte zieken transport naar Holland vertrokken met mijn broertje, 11 jaar die we zomaar plotseling terug kregen via een transport van 4 vrachtwagens met jongens uit Bandoeng. Hij was 12 jaar oud nogal verwildert na ruim 2 jaar in het jongens kamp te hebben door gebracht. Toen mijn stief vader De Fisscher als passagier met het eerste schip. de “Oranje” als zieken transport was gekozen en een familie lid mee mocnt heeft mijn moeder beslooten dat mijn broertje met hem mee ging. Mijn moeder, mijn zusje en ik gingen een maand later met de “Johan van Oldenbarneveld” ook naar holland. Het is nu eind january en het weer werd natuurlijk steeds kouder hoe verder noord en oost we kwamen. Ik had 2 oude zomer jurkjes en wat onder goed en een paar “kleteks” – houten sloffen met een bandje over de voet. Toen we tegen het einde van de Rode Zee kwamen was hat al goed koud geworden en toen hoorden we dat de Amerikanen een grote opslag plaats met kleding en schoenen, etc. hadden. Em ineens had ik niew ondergoed and 2 jurken and echte kousen en schoenen, en een jas en een sjaal en hand schoenen! Een onvoorstelbare weelde! En zo heel erg nodig want we gingen toen verde door de middelandse Zee in vervolgens de Noord Zee en in February is het nogal koud daar! Ik herinner me ook dat nog jaren later men mensen uit Indie kon herkennen aan hun kleding! Na all de oorlog’s jaren in Indie zonder scholing was het nu de tijdf van besluit nemen. Wij woonden in bij mijn groot ouders die in een schitterende villa in Hilversum woonden en die besloten dat ik geen dommert was, ik had na alleen maar het begin van de vijfde klasse school gehad voor dat de jappen het bestuur over namen, en school verboden was! Mijn groot ouders hebben mij naar een dame gestuurd die gedurende de rest van February, Maart, April en Mei mij klaar stoomde voor het toelatings examen naar het Hilversum’s Gymnsium! 3 school jaren in 4 maanden. Ik slaagde met een 7 en heb de volgende 6 jaar hard gestudeerd en ben tenslotte gelsaagd voor het eind examen Gymnasium! Dat was in Mei 1952. Ben nooit terug naar Indie geweest maar miss het toch nog echt. In mijn diepe wezen ben ik tock wel een Indo! Ik ben in 1962 naar Amerika gekomen, getrouwd met een Amerikaan en mijn naam is nu Vivian Michaels (bij geboorte werd ik Sophie Kramers genoemd, Als kind was ik altijd Viffie Kramers. Sophie – Viffie — Vivian is de loop van naam zaken. Mijn man’s naam was Joseph Michaels. Ik heb 2 zonen, Jan/Michael Michaels, 3/6/1963 en Matthew Godefroy Michaels 12/25/1964. Jan is a lawyer in Chicago en Matt is a physician in Tennessee.

Reacties zijn gesloten.